มีคนบอกไว้ว่า....เรื่องบางเรื่องถ้าไม่เล่าให้ใครสักคนฟัง มันก็อาจถูกลืมเลือนไป เช่นเดียวกับเรื่องของ "ครูประทีป" ครูสอนประวัติศาสตร์ที่เป็นโรคสมองเสื่อมมาได้ระยะหนึ่งแล้ว ครูประทีปกลับมารักษาตัวอยู่ที่บ้าน โดยอยู่ในการดูแลของ "คุณจันทร์" ภรรยาคู่ชีวิตที่ได้ดูแลครูประทีปเป็นอย่างดี ด้วยความรักและความเข้าใจ
หากมองเผิน ๆ ครูประทีปดูค่อนข้างปกติในสายตาของคนทั่วไป ครูจะตื่นเช้ามาทำกิจวัตรประจำวันส่วนตัว โดยมีคุณจันทร์คอยช่วยบางอย่าง จากนั้นครูประทีปก็จะเตรียมหนังสือ เตรียมอุปกรณ์การสอนพลางพูดว่า วันนี้จะเป็นวันที่เด็ก ๆ จะได้เรียนรู้ประวัติศาสตร์ที่น่าสนุก คุณจันทร์จะคอยถามนั่นถามนี่ให้ครูประทีปเล่าเรื่องต่าง ๆ และตั้งใจฟังอย่างสนใจเสมอ จากนั้นคุณจันทร์ก็จะขับรถพาครูประทีปออกจากบ้านไป
ในรถที่ขับไปเรื่อย ๆ ครูประทีปจะเล่านั่นนี่ไปสักพัก...ก่อนจะนิ่งและมองออกนอกหน้าต่างด้วยแววตาที่ว่างเปล่าลงไปเรื่อย ๆ จากนั้นคุณจันทร์ก็จะขับรถกลับมาบ้าน ครูประทีปเดินเข้าบ้านพลางบอกว่า...วันนี้เด็ก ๆ ตั้งใจเรียนดีจริง ๆ
เหตุการณ์เกิดขึ้นซ้ำ ๆ อยู่อย่างนี้ คุณจันทร์รู้จักนักเรียนของครูประทีปแทบจะทุกคน ครูประทีปจะเล่าถึงเด็ก ๆ ทุกคนด้วยน้ำเสียงที่แจ่มชัด วิภาพรผอมบาง ทั้งที่ชอบแอบกินขนม อรวรรณตัวเล็ก ชอบกระโดดยางก่อนเข้าเรียนตอนเช้า พรชัยจมูกบาน ชอบเปิดกระโปรงเพื่อน และพร้อมศักดิ์ตัวอ้วน ที่ไม่เคยตอบอะไรถูกเลย คุณจันทร์รู้จักเด็ก ๆ พวกนี้ ผ่านเรื่องเล่าที่ยังหลงเหลืออยู่ในความทรงจำบางส่วนของครูประทีป
วันหนึ่ง มีชายหนุ่มร่างอ้วนท่าทางอารมณ์ดีวัย 20 ปลาย ๆ มาขอพบคุณจันทร์ จากรูปลักษณ์หน้าตาและลักษณะการคุยทำให้คุณจันทร์รู้ว่าชายหนุ่มคนนี้คือ "พร้อมศักดิ์" ที่ครูประทีปพูดถึงบ่อยกว่าใคร เพราะพร้อมศักดิ์ขี้ลืม และมักต้องให้ครูประทีปช่วยเตือนความจำอยู่บ่อย ๆ
พร้อมศักดิ์ได้รับเลือกเป็นประธานงานเลี้ยงรุ่นของโรงเรียนในปีนี้ พร้อมศักดิ์มีความต้องการอยากพาครูประทีปกลับไปร่วมงานโรงเรียนสักครั้ง เพื่อให้ครูประทีปได้ทำหน้าที่ครูอีกครั้ง อย่างที่ครูประทีปยังคงต้องการอยู่เสมอในส่วนลึกของความทรงจำ คุณจันทร์แบ่งรับแบ่งสู้กลัวว่าจะทำให้ครูประทีปสับสน และเกิดอาการไม่สงบขึ้น แต่พร้อมศักดิ์ก็ได้รับปากกับคุณจันทร์ว่าเขาจะทำทุกอย่างเพื่อให้ครูประทีปเหมือนได้กลับไปวันเก่า ๆ ของครูเท่านั้น
วันงานเลี้ยงรุ่น ครูประทีปตื่นเช้าและทำทุกอย่างเช่นเคย คุณจันทร์ที่ดูตื่นเต้นกว่าปกติขับรถไปถึงที่โรงเรียนจริง ๆ แววตาที่ว่างเปล่าของครูประทีปเริ่มเกิดประกายบางอย่าง คุณจันทร์แอบมองอย่างเป็นห่วงนิด ๆ ก่อนจะเริ่มตื้นตันและดีใจไปด้วยในเวลาเดียวกัน เมื่อคุณจันทร์ได้เห็นว่า
เด็ก ๆ ที่อยู่ในวัย 20 ปลาย ๆ เกือบทุกคนกลับมาอยู่ในชุดนักเรียน และทำกิจกรรมต่าง ๆ ที่คุณจันทร์เคยได้ฟังจากเรื่องเล่าของครูประทีป อรวรรณกระโดดยางกับเพื่อน ๆ ของเธอ พลางยกมือสวัสดีครูประทีป ที่เตือนให้เข้าเรียนได้แล้ว เด็กสาวกลุ่มหนึ่งเดินผ่านไป โดยมีพรชัยแกล้งเปิดกระโปรง ครูประทีปไล่ฟาดด้วยหนังสือทันที เด็กหัวเราะยิ้มแย้มอย่างมีความสุข และมีบางคนที่น้ำตาคลออยู่ตลอดเวลา คุณจันทร์มองภาพเหล่านั้นอย่างตื้นตัน ครูประทีปเดินขึ้นชั้นเรียนของตัวเองอย่างมุ่งมั่นไปตามเส้นทางที่ความทรงจำพาไป ไปตามความรักที่ยังฝังอยู่ในหัวใจ
ในห้องเรียน ครูประทีปเดินเข้ามา เด็กนักเรียนขานทำความเคารพ ครูประทีปได้ยืนอยู่หน้าชั้นอีกครั้ง และได้เริ่มสอนบทเรียนที่ครูยังจดจำได้ ครูยังคงเรียกพร้อมศักดิ์ขึ้นตอบ พร้อมศักดิ์ยืนนิ่งก่อนตัดสินใจตอบคำตอบที่ถูกต้อง ครูประทีปดีใจมาก ชมพร้อมศักดิ์พลางให้กำลังใจว่าดีมากที่จดจำได้ ครูภูมิใจในตัวเธอ
คุณจันทร์มองครูประทีปที่สอนอยู่หน้าชั้นอย่างมีความสุข เด็ก ๆ ทุกคนมองครูด้วยแววตาทั้งรักและเคารพ ทุกคนดีใจที่ได้เห็นคุณครูของพวกเขาได้เล่าเรื่องประวัติศาสตร์ที่น่าสนุกเหล่านั้นอีกครั้ง ครูประทีปจบการสอนด้วยประโยคที่ครูพูดอยู่เป็นประจำว่า จำไว้นะว่า...เรื่องบางเรื่องหากเราไม่เล่าให้ใครฟังเลย....มันก็อาจจะถูกลืมเลือนไป
ติดตามชมภาพยนตร์สารคดีชุด วงแหวนใต้สำนึก เรื่อง "เรื่องเล่าของครูประทีป" กำกับโดย ปรัชญา ปิ่นแก้ว ในวันเสาร์ที่ 25 ม.ค. 63 เวลา 21.10 - 22.00 น. ทางไทยพีบีเอส หรือรับชมออนไลน์ทาง www.thaipbs.or.th/live
มีคนบอกไว้ว่า....เรื่องบางเรื่องถ้าไม่เล่าให้ใครสักคนฟัง มันก็อาจถูกลืมเลือนไป เช่นเดียวกับเรื่องของ "ครูประทีป" ครูสอนประวัติศาสตร์ที่เป็นโรคสมองเสื่อมมาได้ระยะหนึ่งแล้ว ครูประทีปกลับมารักษาตัวอยู่ที่บ้าน โดยอยู่ในการดูแลของ "คุณจันทร์" ภรรยาคู่ชีวิตที่ได้ดูแลครูประทีปเป็นอย่างดี ด้วยความรักและความเข้าใจ
หากมองเผิน ๆ ครูประทีปดูค่อนข้างปกติในสายตาของคนทั่วไป ครูจะตื่นเช้ามาทำกิจวัตรประจำวันส่วนตัว โดยมีคุณจันทร์คอยช่วยบางอย่าง จากนั้นครูประทีปก็จะเตรียมหนังสือ เตรียมอุปกรณ์การสอนพลางพูดว่า วันนี้จะเป็นวันที่เด็ก ๆ จะได้เรียนรู้ประวัติศาสตร์ที่น่าสนุก คุณจันทร์จะคอยถามนั่นถามนี่ให้ครูประทีปเล่าเรื่องต่าง ๆ และตั้งใจฟังอย่างสนใจเสมอ จากนั้นคุณจันทร์ก็จะขับรถพาครูประทีปออกจากบ้านไป
ในรถที่ขับไปเรื่อย ๆ ครูประทีปจะเล่านั่นนี่ไปสักพัก...ก่อนจะนิ่งและมองออกนอกหน้าต่างด้วยแววตาที่ว่างเปล่าลงไปเรื่อย ๆ จากนั้นคุณจันทร์ก็จะขับรถกลับมาบ้าน ครูประทีปเดินเข้าบ้านพลางบอกว่า...วันนี้เด็ก ๆ ตั้งใจเรียนดีจริง ๆ
เหตุการณ์เกิดขึ้นซ้ำ ๆ อยู่อย่างนี้ คุณจันทร์รู้จักนักเรียนของครูประทีปแทบจะทุกคน ครูประทีปจะเล่าถึงเด็ก ๆ ทุกคนด้วยน้ำเสียงที่แจ่มชัด วิภาพรผอมบาง ทั้งที่ชอบแอบกินขนม อรวรรณตัวเล็ก ชอบกระโดดยางก่อนเข้าเรียนตอนเช้า พรชัยจมูกบาน ชอบเปิดกระโปรงเพื่อน และพร้อมศักดิ์ตัวอ้วน ที่ไม่เคยตอบอะไรถูกเลย คุณจันทร์รู้จักเด็ก ๆ พวกนี้ ผ่านเรื่องเล่าที่ยังหลงเหลืออยู่ในความทรงจำบางส่วนของครูประทีป
วันหนึ่ง มีชายหนุ่มร่างอ้วนท่าทางอารมณ์ดีวัย 20 ปลาย ๆ มาขอพบคุณจันทร์ จากรูปลักษณ์หน้าตาและลักษณะการคุยทำให้คุณจันทร์รู้ว่าชายหนุ่มคนนี้คือ "พร้อมศักดิ์" ที่ครูประทีปพูดถึงบ่อยกว่าใคร เพราะพร้อมศักดิ์ขี้ลืม และมักต้องให้ครูประทีปช่วยเตือนความจำอยู่บ่อย ๆ
พร้อมศักดิ์ได้รับเลือกเป็นประธานงานเลี้ยงรุ่นของโรงเรียนในปีนี้ พร้อมศักดิ์มีความต้องการอยากพาครูประทีปกลับไปร่วมงานโรงเรียนสักครั้ง เพื่อให้ครูประทีปได้ทำหน้าที่ครูอีกครั้ง อย่างที่ครูประทีปยังคงต้องการอยู่เสมอในส่วนลึกของความทรงจำ คุณจันทร์แบ่งรับแบ่งสู้กลัวว่าจะทำให้ครูประทีปสับสน และเกิดอาการไม่สงบขึ้น แต่พร้อมศักดิ์ก็ได้รับปากกับคุณจันทร์ว่าเขาจะทำทุกอย่างเพื่อให้ครูประทีปเหมือนได้กลับไปวันเก่า ๆ ของครูเท่านั้น
วันงานเลี้ยงรุ่น ครูประทีปตื่นเช้าและทำทุกอย่างเช่นเคย คุณจันทร์ที่ดูตื่นเต้นกว่าปกติขับรถไปถึงที่โรงเรียนจริง ๆ แววตาที่ว่างเปล่าของครูประทีปเริ่มเกิดประกายบางอย่าง คุณจันทร์แอบมองอย่างเป็นห่วงนิด ๆ ก่อนจะเริ่มตื้นตันและดีใจไปด้วยในเวลาเดียวกัน เมื่อคุณจันทร์ได้เห็นว่า
เด็ก ๆ ที่อยู่ในวัย 20 ปลาย ๆ เกือบทุกคนกลับมาอยู่ในชุดนักเรียน และทำกิจกรรมต่าง ๆ ที่คุณจันทร์เคยได้ฟังจากเรื่องเล่าของครูประทีป อรวรรณกระโดดยางกับเพื่อน ๆ ของเธอ พลางยกมือสวัสดีครูประทีป ที่เตือนให้เข้าเรียนได้แล้ว เด็กสาวกลุ่มหนึ่งเดินผ่านไป โดยมีพรชัยแกล้งเปิดกระโปรง ครูประทีปไล่ฟาดด้วยหนังสือทันที เด็กหัวเราะยิ้มแย้มอย่างมีความสุข และมีบางคนที่น้ำตาคลออยู่ตลอดเวลา คุณจันทร์มองภาพเหล่านั้นอย่างตื้นตัน ครูประทีปเดินขึ้นชั้นเรียนของตัวเองอย่างมุ่งมั่นไปตามเส้นทางที่ความทรงจำพาไป ไปตามความรักที่ยังฝังอยู่ในหัวใจ
ในห้องเรียน ครูประทีปเดินเข้ามา เด็กนักเรียนขานทำความเคารพ ครูประทีปได้ยืนอยู่หน้าชั้นอีกครั้ง และได้เริ่มสอนบทเรียนที่ครูยังจดจำได้ ครูยังคงเรียกพร้อมศักดิ์ขึ้นตอบ พร้อมศักดิ์ยืนนิ่งก่อนตัดสินใจตอบคำตอบที่ถูกต้อง ครูประทีปดีใจมาก ชมพร้อมศักดิ์พลางให้กำลังใจว่าดีมากที่จดจำได้ ครูภูมิใจในตัวเธอ
คุณจันทร์มองครูประทีปที่สอนอยู่หน้าชั้นอย่างมีความสุข เด็ก ๆ ทุกคนมองครูด้วยแววตาทั้งรักและเคารพ ทุกคนดีใจที่ได้เห็นคุณครูของพวกเขาได้เล่าเรื่องประวัติศาสตร์ที่น่าสนุกเหล่านั้นอีกครั้ง ครูประทีปจบการสอนด้วยประโยคที่ครูพูดอยู่เป็นประจำว่า จำไว้นะว่า...เรื่องบางเรื่องหากเราไม่เล่าให้ใครฟังเลย....มันก็อาจจะถูกลืมเลือนไป
ติดตามชมภาพยนตร์สารคดีชุด วงแหวนใต้สำนึก เรื่อง "เรื่องเล่าของครูประทีป" กำกับโดย ปรัชญา ปิ่นแก้ว ในวันเสาร์ที่ 25 ม.ค. 63 เวลา 21.10 - 22.00 น. ทางไทยพีบีเอส หรือรับชมออนไลน์ทาง www.thaipbs.or.th/live