“บูม - ณัฎฐิกา สุวัฒนพันธุ์กุล” ลูกสาวที่ต้องเดินนำทางให้พ่อแม่มาตั้งแต่เด็ก เธอรู้สึกน้อยใจที่ต้องโตกว่าวัย และคอยเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่นเสมอ แต่เมื่อโตขึ้น เธอกลับรู้สึกขอบคุณทุกอย่างในชีวิต และการที่มีพ่อแม่เป็นผู้พิการทางสายตา ทำให้เธอรู้จักการสังเกตคนอื่นหรือสิ่งรอบข้างมากขึ้น เพราะเธอคือตัวแทนของดวงตาอีกสี่ดวงที่มองไม่เห็น
“บูม - ณัฎฐิกา สุวัฒนพันธุ์กุล” ลูกสาวที่ต้องเดินนำทางให้พ่อแม่มาตั้งแต่เด็ก เธอรู้สึกน้อยใจที่ต้องโตกว่าวัย และคอยเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่นเสมอ แต่เมื่อโตขึ้น เธอกลับรู้สึกขอบคุณทุกอย่างในชีวิต และการที่มีพ่อแม่เป็นผู้พิการทางสายตา ทำให้เธอรู้จักการสังเกตคนอื่นหรือสิ่งรอบข้างมากขึ้น เพราะเธอคือตัวแทนของดวงตาอีกสี่ดวงที่มองไม่เห็น