ข้อมูลจากมูลนิธิหญิง-ชายก้าวไกล สรุปปัญหาการล่วงละเมิดทางเพศ ว่ามี นักเรียน-นักศึกษา หรือ กลุ่มเด็กตั้งแต่อายุ 1-20 ปี กลุ่มที่ถูกล่วงละเมิดทางเพศมากที่สุด ส่วนกลุ่มที่ถูกล่วงละเมิดทางเพศน้อยก็ คือ กลุ่มคนวัยทำงาน แต่คนกลุ่มนี้กลับเป็นกลุ่มที่น่าห่วงมากที่สุด ทำไมคนวัยทำงานถึงน่าห่วง ทั้งๆ ที่ความสามารถในการป้องกันตัวเอง ท่าเทียบกับเด็กน่าจะมีมากกว่า
ส่วนใหญ่ผู้ที่สามารถทำแบบนี้ได้ ก็มักจะเป็นคนใกล้ชิด หรือคนที่มีตำแหน่งงานที่สูงกว่า เมื่อเกิดการคุกคามขึ้น พนักงานใต้บังคับบัญชามักไม่กล้าเปิดแผย เพราะกลัวกระทบต่อหน้าที่การงาน การล่วงละเมิดทางเพศของกลุ่มคนวัยนี้ จึงเป็นเหมือนปัญหาที่ต้องจำยอม ถูกซุกไว้ใต้พรม
มีข้อมูลของ มูลนิธิหญิงชายก้าวไกล พบว่า ปีที่ผ่านมา การถูกล่วงละเมิดทางเพศเกิดจากคนใกล้ชิด และคนรู้จักมากที่สุด อยู่ที่ ร้อยละ 46 หนึ่งในนั้น คือ ผู้ร่วมงาน เช่น กรณี ผู้ต้องหาที่เป็นคนขับรถขยะของ กทม. และเจ้าหน้าที่หญิง ซึ่งเคยเกิดขึ้นเมื่อต้นปีค่ะ
รูปแบบการถูกล่วงละเมิดทางเพศ ก็มีตั้งแต่การแตะเนื้อต้องตัว ดักรอพบเจอ ข่มขู่ ละเมิดโดยวาจา ท่าทาง ทำอนาจารรูปแบบต่างๆ พยายามสร้างโอกาสเข้าถึงตัว มอมยาลูกจ้าง ผู้ใต้บังคับบัญชา ใช้อาวุธข่มขู่
เหตุการณ์ต่างๆเหล่านี้ อาจดูเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่มองข้ามไม่ได้ เพราะนั่นเป็น จุดเริ่มต้นของการละเมิดที่รุนแรงมากขึ้น
มีข้อมูลระบุว่า ทุกๆ 15 นาที จะมีผู้ถูกล่วงละเมิดทางเพศ 1 คน หรือ ชั่วโมงละ 4 คน หลังผู้เสียหาย พยายามเข้าสู่กระบวนการยุติธรรม ตำรวจก็มักจะแนะนำให้ผู้ที่อายุ 20 ปีขึ้น เจรจาไกล่เกลี่ยและยอมความ แทนที่จะดำเนินคดีตามกฎหมายจนถึงที่สุด และท้ายที่สุดจึงไม่สามารถแก้วงจรของปัญหานี้